کنکور تموم شد :دی

کنکور تموم شد.

هم 3 سال المپیاد خوش گذشت هم 1 سال کنکور. ولی همون بهتر که المپیاد 3 سال بود و کنکور 1 سال. اگه جاشون عوض بشه خسته کننده میشه

  این وبلاگ به زودی تغییراتی می کنه. در ضمن داستان زندگی المپیادی خودم رو که از پارسال قولش رو داده بودم + داستان سال کنکور میذارم.(برای آشنایی بیشتر با اتفاقات احتمالیی که قراره رخ بده براتون) :دی

   خوش باشین

نصایحی درباره ی المپیاد

   سلام.

  چیزی که در زیر می خونین سوالی هست که یه نفر تو کامنت ها داده و جواب من. دیدم خیلی وقت برای پست دادن ندارم گفتم همین رو پستش کنم.

نظر داده شده توسط شخصی با نام مستعار «آشنا»

چرا از تجربه المپیادی بودنتون استفاده نمیکنین و پیشنهاد ها یا مثلا کتاب ها مفید یا اینکه چجوری در زنگی بین درس والمپیاد تعادل ایجاد کنیم یا اینکه اصلا باید تعادل ایجاد کنیم یا نه . نمینویسین؟
فکر کنید شما تابستان اول یاد دوم دبیرستان بودید چی کار میکردید قطعا تجریه شما برای ما هم جذابه هم مفید
بگید چجوری انگیزه المپیاد خوندن رو حفظ کنیم یا ...

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

جواب من:

سلام.
این روز ها یکم زیادی درگیر کنکورم برای همین وقت نمی کنم درباره ی این جور چیزا پست بذارم. ایشالله در اسرع وقت یه پستی می ذارم.
ولی فعلا همین جا جواب می دم.
1) کتاب های مفید:
تو خیلی از سایت ها و وبلاگ های دوستان(مثل چلنجر، شااززز، وبلاگ شخصی آقای گوهرشادی و ...) کتاب ها به طور کامل و مفصل معرفی شدن و ویژگی ها و سطح هر کدوم به دقت مورد بررسی قرار گرفته. ولی یه کتاب هست که من تازه باهاش آشنا شدم(شاید اسمش تو اون وبلاگ ها بوده و من دقت نکردم). اسمش «مسئله های الگوریتمی، برنامه نویسی و نظری» هست که من برای بچه های سومی(تو تابستون و سال تحصیلی) که قبلش خوب خوندن خیلی خیلی توصیه می کنم. واقعا کتاب عالی و مفیدیه. این کتاب دسته های زیادی از مسائل رو معرفی کرده و از هر کدوم نمونه های خیلی عالی طرح کرده و جواب داده. واقعا کتاب عالی هست ولی برای 0 کیلومتر ها اصلا توصیه نمی شه(این توصیه رو جدی بگیرید که واقعا خطرناکه)
2) تعادل بین درس و المپیاد:
 2حالت وجود داره:
       2.1) سومی و می خوای معدل نهاییت خوب بشه: بشین تا جایی که می تونی تو ترم 1 المپیاد کار کن ولی سر کلاس ها هم کم و بیش برو. بعد از ترم 2 دیگه سر همه کلاس ها برو و برای نهایی بخون که از امتحان ورودی به تیزهوشان هم سخت تره(دلیل:شیوه تصحیح).
       2.2) سوم نیستی یا سومی و نمی خوای معدل نهاییت خیلی هم خوب بشه(من خودم این راه رو پیشنهاد می کنم): جوابش خیلی راحته. اگه سال دومی که اصلا بی خیال تعادل و فقط بشین المپیاد بخون. اگر هم سومی که ترم 1 رو ترجیحا برو سر کلاس ولی ترم 2 رو اصلا(چون امتحان نهایی داری لازمه یه چیزایی رو سر کلاس از زبون معلم ها به عنوان تجربه بشنوی). البته ترم 1 هم دیگه همیشه سر همه کلاس ها نمی خواد بری. مثلا عربی 5 جلسه فکر کنم زیادشه و ادبیات که کلا بی خیال)
ولی یه چیز خیلی مهم هست که فکر کنم باید بگم: تو کل زندگیتون معدل سال دوم دبیرستان هیچ تآثیری نداره(مگر این که بخوای دبیرستانت رو عوض کنی). پس عملا تو دوم مهم اینه که پاس شی، همین. و پاس شدن هم شب امتحانی میشه پس می تونی 1 سال خیلی خوب رو بذاری برای المپیاد. و اما سال سوم و معدل نهایی: این مورد چند سالی هست که شل کن سفت کن داره که تو کنکور تآثیر مستقیم داشته باشه یا مثبت. تا حالا که مثبت بوده و ایشالله مثبت هم می مونه. معدل سال سومت بعضی جاها ازت خواسته می شه ولی معمولا اگه یه سری کارای دیگه کرده باشی(مثلا تو مسابقه ی معروفی رتبه ای گرفته باشی) و یه معدل متوسط(نه خیلی پایین نه بالا) هم داشته باشی مشکلی پیدا نمی کنی. معدل متوسط از یه المپیادی با 10، 20 روز وقت قبل امتحانا بر میاد(اگه واقعا تلاش کنه) پس مشکلی نیست و میشه راحت المپیاد رو تو اولویت اول تا دهم قرار داد و بیخیال درس مدرسه. و اما کنکور. اگر خدایی نکرده طلا نشی و بیای سمت کنکور می بینی به طرز چشم گیری رشد عجیبی کردی که به هیچ شکلی قابل توصیف نیست. 1 سال یا 9 ماه وقت برای کنکور + مشورت گرفتن + تلاش شبانه روزی + برنامه ریزی صحیح + اعتماد به نفس(که برای المپیادی ها دیگه کامل کامله) + توکل بر خدا می تونه کاری بکنه که یه المپیادی 100 برابر دیگران نتیجه بگیره. پس نگران کنکور نباش و بشین المپیادت رو بخون.
3) توصیه برای تابستون:
اگه تا حالا کد زیاد نزدی که توصیه می کنم حتما شروع کنی USACO بزنی و سر یه سوال ناامید نشی. آدمی رو سراغ دارم که 135 بار یه سوال رو سابمیت کرده تا AC بشه. از USACO تا بخش 3.3 خیلی خوبه ولی بعد از اون بشین CF بده که چطوری کانتست دادن رو یاد بگیری. CF زیاد بده، حتی اگه رنگت از خاکستری به سیاه میل کنه. اگه نمودار من رو تو CF نگاه کنی می بینی وضعم خیلی خوب نبوده ولی یهو خوب شده. یه نگاهی هم به نمودار AlirezaN بنداز. از خاکستری الآن به زرد رسیده(و ایشالله داره میره که قرمز بشه). بعد از اون هم اون کتابی که بالا توصیه کردم رو شروع کن و همزمان SGU هم بزن. اگر هم کد قبلا زدی که شروع کن CF دادن و SGU زدن و اون کتابه رو خودن.
و اما تئوری: تئوری رو زیاد کار کن ولی این رو یادت باشه که عملی خیلی به تئوری کمک می کنه ولی همه ی تئوری نیست. پس هر دو رو با هم پیش ببر. برای تئوری راستش من خیلی وارد نیستم(خودم هر کتابی می رسید دستم می خوندم) ولی می تونی از کسایی مثل محمدمهدی جهان آرا و بنیامین دلشاد بپرسی. در ضمن فکر کنم مسائل المپیاد ریاضی روسیه که به کامپیوتر هم ربط داره خیلی خوبه. می تونی یه گلچین ترجمه شده ی عالی از آقای ابولفضل اسدی بگیری. آشنا شدن با بعضی قضایا و لم ها هم خیلی مفیده(مثلا لم نامتناهی، قضیه دیلورث، قضیه ی تات، قضیه هال و ...) اما وقتی به سطح نسبتا خوبی رسیدی.
در ضمن تو آزمون های تئوری و عملی حتی اگه وضعت خیلی داغونه باز هم شرکت کن. خیلی خیلی مفیده.
4) انگیزه:
اگه المپیاد می خونی برای کنکور و یا اسم المپیادی بودن کلا بی خیال شو. اما اگه از اون مبحث خوشت میاد دیگه تجدید انگیزه نمی خواد. فقط باید چند تا چیز رو بدونی:
     4.1) اگه 10000 تا سوال رو نتونستی حل کنی مهم نیست. برو سر 10001امی و از چیزایی که تو اون 10000 تا یاد گرفتی استفاده کن. همه از اول همه ی سوالا رو حل نمی کنن.
     4.2) المپیاد سخته. اگه آسون بود که دیگه المپیاد نبود. پس باید مردونه کار کنی و مثل بلدذر(املاش درسته؟؟) بیافتی به جون سوالا.
     4.3) شکست همیشه اون چیزی نیست که فکر می کنی. من سال دوم م1 قبول نشدم و تا همین الآن دارم از این موضوع سود می برم!!! الآن خیلی از بچه ها حالشون گرفتس و نمی تونن کنکور رو شروع کنن ولی من چند هفتس شروع کردم و عین خیالم هم نیست که قبول نشدم. گاهی یه چیزایی رو درک می کنی که تو گذشته فکر می کردی خیلی بدن ولی تازه می فهمی چقدر برات مفید بودن. پس بی خیال نتیجه و از درس لذت ببر(البته برای رسیدن به نتیجه تلاش بکن ولی بدون اون همه چیز نیست.)
خوب دیگه خیلی طولانی شد. شاید اصلا همین رو پستش کنم :) امیدوارم برات مفید بوده باشه.
خوش باشی

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

خوب دیگه تموم شد. امیدوارم مفید باشه.

خوش باشین.

پایان بهترین تجربه ی زندگیم

  سلام.

  احتمالاً همه ی شما من رو میشناسین(چه از دور و چه از نزدیک) ولی در هر صورت می تونین در مورد من چند جمله ی کوتاهی در بخش "درباره ی من" بخونید.

  این اولین پست این وبلاگ هست و دوست دارم بهترینش باشه. دوست دارم این جا و الآن در مورد چیزی صحبت کنم که فکر می کنم بهترین و با ارزش ترین تجربه ی زندگیم بوده. احتمالاً یه کم طولانی میشه، ولی من می نویسم، شما اگه می خواین نخونین.

  من 3 سال از عمرم رو گذاشتم سر چیزی که دوسش داشتم. 3 سال نشستم المپیاد خوندم و لذت بردم. 3 سال با دوستام می شستیم دور هم و رو کلی سوال فکر می کردیم. تو این 3 سال من خیلی تغییرات خوبی کردم. تو این 3 سال من از یک کسی که فقط دوست داشت بازی کامپیوتری بکنه، بخوره، بخوابه و کلا زندگیش تفننی باشه تبدیل شدم به کسی که دوست داره در خیلی از مباجث علمی(از جمله نظریه بازی ها، نجوم، نظریه اعداد، رمز نگاری و ... و حتی شیمی و فیزیک) مطالعه کنه و ایده های جدید و دیدهای جدید به مسائل علمی و مسائل زندگی رو یاد بگیره، ورزش کنه،تفریح کنه و با دوستان و خانواده باشه. این 3 سال المپیاد به من یاد داد که چه طوری این همه کار رو با هم انجام بدم. این 3 سال کاری با من کرد که 1000 تا معلم با هم نمی تونستن تو 10 سال برای من انجام بدن. تو این 3 سال من المپیاد خوندم و المپیادی شدم؛ با کلی المپیادی آشنا شدم و مسابقه دادم؛ بعضی وقت ها باختم و بعضی وقت ها بردم؛ زمین خوردم و فهمیدم زمین خوردن چیه؛ بلند شدم و فهمیدم بلند شدن چه طوریه؛ فهمیدم طعم شکست کم کم شیرین میشه و طعم پیروزی ممکنه تا ابد تلخ بشه؛ فهمیدم بت "شکست خوردن" کم کم شکسته می شه و ترس از شکست خوردن کم کم در غبار افکارم محو می شه؛ درک کردم که شکست اصلا تلخ نیست و باید بهش زمان داد تا طعم واقعیش رو نشون بده؛ درک کردم تا زمانی که به خاطر ترس از شکست مسابقه نمی دم مثل یه کبک می مونم که سرش رو تو برف ها کرده؛ فهمیدم که باید بعضی وقت ها خرد بشم تا جلو برم؛ فهمیدم اگر 1000 تا سوال رو نتونستم حل کنم رو 1001-امی حتما فکر کنم؛ فهمیدم شکست اون چیزی نبود که فکر می کردم و پیروزی اون ابری نبود که دنبالش می دویدم و فهمیدم زندگی کنم حتی اگر شکست خوردم یا کوچیک شدم ولی درست و برای هدفم زندگی کنم.

من آن سپید بالم، نشسته بر خیالم      /      ز هر کجا که باشم، به هر کجا خیالم

خدا خدا کنم که، از این خیال نمانم      /      کزآن خدای واحد، همین خیال و دارم

نشسته بر دو بالم، ز هر کجا که باشم      /      به هر جهان که خواهم، نظر کنم خیالم

  به زودی براتون داستانی میزارم که شاید بعضی قسمت هاش برای خیلی هاتون اتفاق افتاده یا میافته.

خوش باشین.