وبلاگ شخصی سید سروش هاشمی

به نام خدایم روان شد به کار / که نامش بود هم به فرجام کار

وبلاگ شخصی سید سروش هاشمی

به نام خدایم روان شد به کار / که نامش بود هم به فرجام کار

وبلاگ شخصی سید سروش هاشمی

زندگی خیلی نامشخص تر از اینه که من بتونم بگم این جا چی می نویسم. هر چی زندگی برام بیاره.

نصایحی درباره ی المپیاد

   سلام.

  چیزی که در زیر می خونین سوالی هست که یه نفر تو کامنت ها داده و جواب من. دیدم خیلی وقت برای پست دادن ندارم گفتم همین رو پستش کنم.

نظر داده شده توسط شخصی با نام مستعار «آشنا»

چرا از تجربه المپیادی بودنتون استفاده نمیکنین و پیشنهاد ها یا مثلا کتاب ها مفید یا اینکه چجوری در زنگی بین درس والمپیاد تعادل ایجاد کنیم یا اینکه اصلا باید تعادل ایجاد کنیم یا نه . نمینویسین؟
فکر کنید شما تابستان اول یاد دوم دبیرستان بودید چی کار میکردید قطعا تجریه شما برای ما هم جذابه هم مفید
بگید چجوری انگیزه المپیاد خوندن رو حفظ کنیم یا ...

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

جواب من:

سلام.
این روز ها یکم زیادی درگیر کنکورم برای همین وقت نمی کنم درباره ی این جور چیزا پست بذارم. ایشالله در اسرع وقت یه پستی می ذارم.
ولی فعلا همین جا جواب می دم.
1) کتاب های مفید:
تو خیلی از سایت ها و وبلاگ های دوستان(مثل چلنجر، شااززز، وبلاگ شخصی آقای گوهرشادی و ...) کتاب ها به طور کامل و مفصل معرفی شدن و ویژگی ها و سطح هر کدوم به دقت مورد بررسی قرار گرفته. ولی یه کتاب هست که من تازه باهاش آشنا شدم(شاید اسمش تو اون وبلاگ ها بوده و من دقت نکردم). اسمش «مسئله های الگوریتمی، برنامه نویسی و نظری» هست که من برای بچه های سومی(تو تابستون و سال تحصیلی) که قبلش خوب خوندن خیلی خیلی توصیه می کنم. واقعا کتاب عالی و مفیدیه. این کتاب دسته های زیادی از مسائل رو معرفی کرده و از هر کدوم نمونه های خیلی عالی طرح کرده و جواب داده. واقعا کتاب عالی هست ولی برای 0 کیلومتر ها اصلا توصیه نمی شه(این توصیه رو جدی بگیرید که واقعا خطرناکه)
2) تعادل بین درس و المپیاد:
 2حالت وجود داره:
       2.1) سومی و می خوای معدل نهاییت خوب بشه: بشین تا جایی که می تونی تو ترم 1 المپیاد کار کن ولی سر کلاس ها هم کم و بیش برو. بعد از ترم 2 دیگه سر همه کلاس ها برو و برای نهایی بخون که از امتحان ورودی به تیزهوشان هم سخت تره(دلیل:شیوه تصحیح).
       2.2) سوم نیستی یا سومی و نمی خوای معدل نهاییت خیلی هم خوب بشه(من خودم این راه رو پیشنهاد می کنم): جوابش خیلی راحته. اگه سال دومی که اصلا بی خیال تعادل و فقط بشین المپیاد بخون. اگر هم سومی که ترم 1 رو ترجیحا برو سر کلاس ولی ترم 2 رو اصلا(چون امتحان نهایی داری لازمه یه چیزایی رو سر کلاس از زبون معلم ها به عنوان تجربه بشنوی). البته ترم 1 هم دیگه همیشه سر همه کلاس ها نمی خواد بری. مثلا عربی 5 جلسه فکر کنم زیادشه و ادبیات که کلا بی خیال)
ولی یه چیز خیلی مهم هست که فکر کنم باید بگم: تو کل زندگیتون معدل سال دوم دبیرستان هیچ تآثیری نداره(مگر این که بخوای دبیرستانت رو عوض کنی). پس عملا تو دوم مهم اینه که پاس شی، همین. و پاس شدن هم شب امتحانی میشه پس می تونی 1 سال خیلی خوب رو بذاری برای المپیاد. و اما سال سوم و معدل نهایی: این مورد چند سالی هست که شل کن سفت کن داره که تو کنکور تآثیر مستقیم داشته باشه یا مثبت. تا حالا که مثبت بوده و ایشالله مثبت هم می مونه. معدل سال سومت بعضی جاها ازت خواسته می شه ولی معمولا اگه یه سری کارای دیگه کرده باشی(مثلا تو مسابقه ی معروفی رتبه ای گرفته باشی) و یه معدل متوسط(نه خیلی پایین نه بالا) هم داشته باشی مشکلی پیدا نمی کنی. معدل متوسط از یه المپیادی با 10، 20 روز وقت قبل امتحانا بر میاد(اگه واقعا تلاش کنه) پس مشکلی نیست و میشه راحت المپیاد رو تو اولویت اول تا دهم قرار داد و بیخیال درس مدرسه. و اما کنکور. اگر خدایی نکرده طلا نشی و بیای سمت کنکور می بینی به طرز چشم گیری رشد عجیبی کردی که به هیچ شکلی قابل توصیف نیست. 1 سال یا 9 ماه وقت برای کنکور + مشورت گرفتن + تلاش شبانه روزی + برنامه ریزی صحیح + اعتماد به نفس(که برای المپیادی ها دیگه کامل کامله) + توکل بر خدا می تونه کاری بکنه که یه المپیادی 100 برابر دیگران نتیجه بگیره. پس نگران کنکور نباش و بشین المپیادت رو بخون.
3) توصیه برای تابستون:
اگه تا حالا کد زیاد نزدی که توصیه می کنم حتما شروع کنی USACO بزنی و سر یه سوال ناامید نشی. آدمی رو سراغ دارم که 135 بار یه سوال رو سابمیت کرده تا AC بشه. از USACO تا بخش 3.3 خیلی خوبه ولی بعد از اون بشین CF بده که چطوری کانتست دادن رو یاد بگیری. CF زیاد بده، حتی اگه رنگت از خاکستری به سیاه میل کنه. اگه نمودار من رو تو CF نگاه کنی می بینی وضعم خیلی خوب نبوده ولی یهو خوب شده. یه نگاهی هم به نمودار AlirezaN بنداز. از خاکستری الآن به زرد رسیده(و ایشالله داره میره که قرمز بشه). بعد از اون هم اون کتابی که بالا توصیه کردم رو شروع کن و همزمان SGU هم بزن. اگر هم کد قبلا زدی که شروع کن CF دادن و SGU زدن و اون کتابه رو خودن.
و اما تئوری: تئوری رو زیاد کار کن ولی این رو یادت باشه که عملی خیلی به تئوری کمک می کنه ولی همه ی تئوری نیست. پس هر دو رو با هم پیش ببر. برای تئوری راستش من خیلی وارد نیستم(خودم هر کتابی می رسید دستم می خوندم) ولی می تونی از کسایی مثل محمدمهدی جهان آرا و بنیامین دلشاد بپرسی. در ضمن فکر کنم مسائل المپیاد ریاضی روسیه که به کامپیوتر هم ربط داره خیلی خوبه. می تونی یه گلچین ترجمه شده ی عالی از آقای ابولفضل اسدی بگیری. آشنا شدن با بعضی قضایا و لم ها هم خیلی مفیده(مثلا لم نامتناهی، قضیه دیلورث، قضیه ی تات، قضیه هال و ...) اما وقتی به سطح نسبتا خوبی رسیدی.
در ضمن تو آزمون های تئوری و عملی حتی اگه وضعت خیلی داغونه باز هم شرکت کن. خیلی خیلی مفیده.
4) انگیزه:
اگه المپیاد می خونی برای کنکور و یا اسم المپیادی بودن کلا بی خیال شو. اما اگه از اون مبحث خوشت میاد دیگه تجدید انگیزه نمی خواد. فقط باید چند تا چیز رو بدونی:
     4.1) اگه 10000 تا سوال رو نتونستی حل کنی مهم نیست. برو سر 10001امی و از چیزایی که تو اون 10000 تا یاد گرفتی استفاده کن. همه از اول همه ی سوالا رو حل نمی کنن.
     4.2) المپیاد سخته. اگه آسون بود که دیگه المپیاد نبود. پس باید مردونه کار کنی و مثل بلدذر(املاش درسته؟؟) بیافتی به جون سوالا.
     4.3) شکست همیشه اون چیزی نیست که فکر می کنی. من سال دوم م1 قبول نشدم و تا همین الآن دارم از این موضوع سود می برم!!! الآن خیلی از بچه ها حالشون گرفتس و نمی تونن کنکور رو شروع کنن ولی من چند هفتس شروع کردم و عین خیالم هم نیست که قبول نشدم. گاهی یه چیزایی رو درک می کنی که تو گذشته فکر می کردی خیلی بدن ولی تازه می فهمی چقدر برات مفید بودن. پس بی خیال نتیجه و از درس لذت ببر(البته برای رسیدن به نتیجه تلاش بکن ولی بدون اون همه چیز نیست.)
خوب دیگه خیلی طولانی شد. شاید اصلا همین رو پستش کنم :) امیدوارم برات مفید بوده باشه.
خوش باشی

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

خوب دیگه تموم شد. امیدوارم مفید باشه.

خوش باشین.

سایت paste.ubuntu.com (مناسب برای انتشار کد و متن برای مدت محدود)

   سلام.

  خوبید؟ خوشید؟ سلامتید؟

  امروز هم می خوام یه سایت معرفی کنم. این سابت بر خلاف دو سایت قبلی که معرفی کردم یه سایت آموزشی نیست. شما می تونید تو این سایت یه متن(دقت کنید که متن علاوه بر کد یه نامه، نوشته یا هر چیز دیگه ی متنی هم می تونه باشه) بزارید و این سایت اون متن رو در یه صفحه اینترنتی قرار می ده و اون رو به شما نشون می ده و شما می تونید لینکش رو برای هر کسی که می خواید بفرستید. ویژگی مهم این سایت اینه که وقتی توش یه کد به یه زبانی میزاید و براش مشخص می کنید این به چه زبانی نوشته شده میاد اون کد رو به شکلی قشنگ تر می کنه(بعضی کلمات مثل انواع متغیر رو مثلا بنفش می کنه، بعضی کلمات تعریف شده دیگه رو مثلا سبز می کنه و ...) و در واقع یه کاری می کنه که کد راحت تر خونده بشه. معمولا این سایت در جماعت برنامه نویسان متنی کاربرد زیادی داره. ولی یه نکته ای در مورد این سایت هست و اون اینه که این سایت برای یه مدت محدود(مثلاً 2 یا 3 هقته) اون متن رو نگه می داره و بعد از اون، اون لینک به کلی از سایت حذف میشه. سعی کنید(درباره ی کسایی که میشناسمشون و کد هاشون رو تو چت به من میفرستن، خواهش می کنم :-| ) از این سایت استفاده کنید که گاهی اوقات خیلی لازم میشه.

  لینک سایت: paste.ubuntu.com

  آموزش کار با سایت: از اون جایی که هر آدمی میتونه تو حداکثر 5 دقیقه بفهمه با این سایت چه طوری باید کار کرد دیگه این قسمت با خودتون.(کلا که 4 تا کار بیشتر نباید انجام بدین، دیگه چی رو من باید توضیح بدم. :-| )

خوش باشین.

دوره های آموزشی اینترنتی(سایت coursera)

   سلام.

  اون داستانی که گفتم یه سری کارها باید روش انجام بشه و یه کم زمان می بره ولی ایشاالله به زودی منتشر میشه.

  الآن می خوام سایتی رو بهتون معرفی کنم که شاید بعضی هاتون بشناسین. این سایت یه سری دوره های اینترنتی برگزار می کنه که به زبان انگلیسی هستن. معمولاً هر هفته یه سری فیلم می زاره و بعد آخر هفته یه سری سوال از اون فیلم ها می زاره(و ممکنه از مباحث هفته های قبل هم باشه) به عنوان امتحان. بعضی اوقات تکلیف هم می گه. کلا خیلی خوبه. پیشنیاز هر دوره رو قبل از دوره اعلام می کنن ولی معمولا چیزی زیادی نیست. آخر دوره هم اگه نمره ی قبولی رو بیارین براتون گواهینامه ی پایان دوره صادر میشه. کلا خیلی خیلی مفیده مخصوصا برای المپیاد. البته از همه ی رشته ها دوره داره؛ از ریاضی و علوم کامپیوتر گرفته تا تاریخ و روانشناسی اجتماعی!!! راستی این رو یادم رفت بگم که تقریبا 95% از دوره هاش رایگان هستن.

  اتفاقا همین 2شنبه ی آینده(10/4/1392) یه دوره ی الگوریتم توش شروع میشه که من قبلا توش شرکت کردم و خیلی برام مفید بوده. این هم اسم اون دوره: Algorithms: Design and Analysis, Part 1

 این هم لینک خود سایت: www.coursera.org

  پیشنهاد می کنم حتما استفاده کنین.

خوش باشین

آموزش ایده آل گرایی از دبستان

    سلام.

  داستانی که قولش رو داده بودم تموم شده و فقط تایپش مونده. ایشاالله اون هم به زودی تموم میشه. ولی الآن می خوام یه چیزی رو بگم که چند وقتی هست بهش رسیدم(البته این ها همش نظر شخصیه):

  ما وقتی وارد دبستان می شیم همه ازمون انتظار 20 رو دارن و ما هم برای 20 که اون ها می خوان تلاش می کنیم و مدرسه هم معمولا به ما 20 میده و همه چی به خوبی و خوشی تموم میشه، ولی در واقع همه چیز از اینجا شروع میشه.

همه از ما انتظار 20 دارن: این انتظار به توانایی های شخص بستگی نداره و به صورت کلی اعمال می شه. این انتظار اگر به راحتی بر آورده نشه انسان خیلی حالش گرفته می شه و از ادامه ی کار می ترسه.

ما هم برای 20 که اون ها می خوان تلاش می کنیم: انسان معمولا از بین راه های موجود راحت ترین رو انتخاب می کنه؛ گوش دادن به حرف های دیگران و پذیرش اون ها بدون استدلال شخصی راحت ترین راه هست که می تونه انجام بده. بنابراین مسئولیت تعیین هدف خودش رو بر عهده ی حرف و نظر دیگران می ذاره. این جاس که انسان تبدیل میشه به یک ماشین و هر چی بهش بگن رو انجام میده. در این بین اگر به اون هدف نرسه گیج میشه که بعد از این چی کار کنه و حالا هدفش چیه.

مدرسه هم معمولا به ما 20 میده: وقتی مدرسه به ما 20 میده در واقع در ناخودآگاه ما ثبت میشه که چیزی که همه از ما انتظار دارن خیلی هم سخت نیست و قابل دستیابی هست برای همین دنبال هدف دیگه ای نمیریم و به راحتی به زندگی ماشین وار خودمون ادامه می دیم.

  همین طوری همه چیز می گذره و زندگی ادامه پیدا می کنه تا زمانی که ما به خاطر یه سری احساسات (مثل علاقه به تجربه ی چیز های جدید، تکاپو و قرار گیری در چالش ها ی بزرگ ؛ عموما به خاطر سن و شروع دوره ی جوانی) تصمیم میگیریم یه سری هدف برای خودمون تعریف کنیم و به اون ها برسیم و اینجاست که اون تربیت دوران دبستان، خودش رو نشون میده.

  در دوران دبستان همیشه به دنبال 20 بودیم که در واقع بهترین نمره بود. این مطلب سال ها روی ما باقی موند و حالا وقتی می خوایم شروع کنیم که به یه هدفی برسیم فقط می خوایم که به بهترین درجه از اون هدف برسیم. این یعنی یا بهترین یا هر چی تا الآن تجربه کردم اشتباه بوده. معمولا در این مقطع شکست خوردن تمام تجربیات گذشته رو زیر سوال می بره و این جاس که آدم به دنبال یه روش دیگه برای زندگی می گرده. در این مقطع (به نظر من) شکست خیلی بهتر از پیروزی کمک می کنه.

  در نهایت، اول زندگی، ما اجازه می دیم یه سری اهداف از پیش تعیین شده توسط دیگران مسیر زندگی ما رو معلوم کنن و در آخر خودمون به این نتیجه می رسیم که اون اهداف کاملا برای شیوه ی تفکر ما مخرب بودن.

  فکر کنم این مطلب برای خیلی ها(از جمله خود من) درست باشه. امیدوارم ما در آینده این اشتباه رو برای بچه هامون انجام ندیم.

خوش باشین.

سایت کلاس درس

   سلام.

  قرار بود یه داستان براتون بگم ولی الآن وقتش رو ندارم که بنویسمش.

  امروز می خوام یه سایت رو بهتون معرفی کنم که احتمالا خیلی هاتون نمی شناسینش. این سایت دارای تعداد بسیار زیادی فیلم آموزشی فارسی درباره ی مباحث مختلف علمی(از جمله مکانیک کوانتمی، نظریه بازی ها، هندسه تحلیلی و ...) است. من خودم نظریه بازی هاش رو دیدم؛ خیلی خوب توضیح داده و به پیشنیاز زیادی احتیاج نداره. تا جایی که می دونم تمام مدرس هاش دانشجوی صنعتی شریف بودن و الآن دارن تو دانشگاه های خارج از کشور درس می خونن(مثل استنفورد و ...). امیدوارم براتون مفید باشه. این هم لینکش:

سایت کلاس درس

خوش باشین.